“Dün sabah acı bir haberle sarsıldık. Yüreklerimiz dağlandı.

ÇEK’in Kır Çiçekleri için açtığı yurtta belletmenlik yapan Fevkiye EKMEKÇİ’nin ölüm haberiydi içimizi acıtan. Sessizce ayrıldı aramızdan. Kimseye yük olmadan , erinçli , mutlu biçimde veda etti yaşama.

Olağanüstü kertede yardımseverdi. Eline, emeğine üşenmez, her işe koşardı. Emeğini esirgemezdi hiç. Herkesle arkadaş, herkesle dosttu. Çalışma arkadaşlarıyla, Kır Çiçekleri ile uyum içinde çalıştı. Karıncayı incitmeyecek denli yufka yürekliydi.

Espriliydi. Şaka yapmayı severdi. Çalışkandı. Her işe koşardı. Herkesin , hepimizin gönlünü kazanmıştı. Gönül insanıydı.

Cenaze törenine katılanların çokluğu, kalabalıklığı yüreği sevgi dolu bu insana gösterilen sevginin somut göstergesiydi. Çalışma arkadaşları ve öğrencileri de katılmıştı bu sevgi seline. En çok da Kır Çiçekleri koşmuştu cami avlusuna. Son yolculuğuna uğurlamak için buradaydılar.

Yaşlıyıdı gözleri herbirinin. Yüreklerinin acısı sel olup akıyordu gözlerinden. Yaşlar, süzülüyordu yanaklarından. Yalnız bırakmamışlardı bu çok sevdikleri belletmenlerini. Onların da sevgi doluyudu yürekleri. Kendileri için yapılanların ayırdındaydılar. Değerbilir olduklarını, vefalı olduklarını gösterdiler onlarca kişiye.

Uğurlar olsun güzel insan. Işıklar ve Anadolu’nun en güzel kır çiçekleri içinde uyu gerçek dost. Yattığın yer cennet ; yıldızlar yoldaşın olsun.

Teşekkürler KIR ÇİÇEKLERİ. Öğretmeninize duyguların en güzelini yaşattınız. En güzel sevgilerle yolcu ettiniz. Emeklerin boşa gitmediğini gösterdiniz. Hepinizin yolu ve bahtı açık ve aydınlık olsun.”