En büyük sorun; Halkın büyük bir çoğunluğu, yetim-yoksul, fakir-fukara. Bu ülkede çalışanın %60 civarı asgari ücretli. Bu ücretle geçinmenin zorluğunu neden ve niçin sözüm ona halkın sesi olan bu gazeteciler yazmıyor söylemiyorlar ya da yazamıyor, söyleyemiyor.

Asgari ücretin ve emekli maaşlarının açlık, yoksulluk sınırının hayli altında kaldığı ülkemde, birilerinin, bazılarının özellikle iktidar gözdelerinin servetlerinin, günden güne katlandığını, kamu kaynaklarıyla beslenen hiçbir gazeteci yazmıyor, hiçbir televizyoncu söylemiyor.

Halkın büyük bir çoğunluğunun, esnafının memurunun, işçisinin köylüsünün son 25 -30 yıldaki birikimlerini kaybettiğini hatta borçlarından dolayı icralarda, hacizlerde uğraştığını dillendirmiyor. Sayın cumhurbaşkanına halkın güllük gülistanlık bir hayat sürdüğünü mü söylüyorlar?

Tek yetkili olarak bu eşitsizliğe neden dur demiyor? Ülkenin kaymağını yiyen dev şirketlerin cezalarının silindiğini, vergilerinin affedildiğini de hiçbir gazeteci ve televizyoncu ağızlarına bile almıyorlar. Bu soru da aklıma gelmiyor değil. Acaba iktidar sahipleri, devlet imkanlarını sonuna kadar kullanarak, yazılı ve görsel basındakilere istediklerini yazdırıp söylettirerek gündemleri mi belirliyorlar?

Gerçeklerin büyük çoğunluğu hasır altı olduğu algısını herkes kabullenmiş durumda. Geriye, halkın doğru haber alabileceği, üç-beş gazeteci ve bir iki televizyon kanalı ve bazen provoke edilen sosyal medya kalıyor. Hakça bölüşüm ve adalet ve ahlak terazisini lütfen sahneye alalım. Yoksa halk, sabrının sınanmasından bıktı.