Köşe yazarımız Ali Yazır makalesinde; “Seçim öncesi bazı vatandaşların, seçim tercihlerinde kafası çok karışık iken, bazılarının tercih fikirlerinin netleştiği görülüyor. Seçime kalan son 10 gün ve siyaset sahnesinde hareketlilik baş döndürüyor. “Sol” adına (bazı sol yazarlarına göre; PKK kuyruğuna tutunmuş sahte solcu bir parti. )TİP, HDP, islamcıyız diyen Hüdapar ise Ak parti listelerinden meclise girecekler. Ne savunduğunu bilemediğim HDP adaylarının menşeileri belli. Geçmişin başrol oyuncusu olan bazı siyasiler, zıt fikirdeki CHP listelerinde, CHP’li partililerin tepkilere rağmen yerlerini almış durumdalar. Halkımızın, seçeceği kişiyi belirlemek hakkı Güzel ülkemde zaten yoktu. Ama hiç olmazsa ara sıra da olsa keşke liderlerin değil parti teşkilatlarının da sözü geçseydi. Nerdee! maalesef ön seçimi sadece bir tek İYİ parti başarabildi. Başka partilerde bu yöntem uygulanmadı. Partilerde milletvekillerinden kim sağcı kim solcu ayırmak çok güç. Gerçi sağ ve sol diye ayırmak ne kadar doğru bilemedim. Sadece MHP listelerinde dışardan vekil adayı yok hepsi kendi kadrosu. Diğer parti listeleri hepsinde rengarenk, ak ile kara iç içe geçti.
Mecliste bu dönem Finlandiya’nın  NATO’ya  kabulü için TBMM’de  yapılan oylamada (AKP-MHP) iktidar ve muhalefet partilerinin (CHP-İYİ) kabul oyu kullanması, HDP ise TİP li dört milletvekili ile birlikte  evet anlamına gelen oylamaya katılmamaları dikkatlerden kaçmamıştı.

Sahi hani solcuydu bu partiler? fark var mı? Konuşmalarında kapitalizme – emperyalizme demediğini bırakmayan Türkiye İşçi Partisi bu kararıyla, Nato gelişmesine hayır demeyerek NATO’ya  selam  durmuştur. Yeni dönemde rotaları değişecek mi? Göreceğiz… Sözün özü tüm partiler, fikren zikren birbirlerinden farklı değil. Belirlenen listeler tam kozmopolit, mozaik gibi. Sadece Atatürk, Cumhuriyet, Adalet, gibi birlik ve beraberlik kokan farklı bir söylemle aday olan Sinan Oğan, samimiyeti ve sakinliği ile özellikle gençleri mıknatıs gibi kendisine çekiyor. Bir TV proğramının 7 gün içinde 10 milyon kişinin izlemesi dikkat çekici. Bu yönüyle fark ediliyor. Gelecekteki önemli siyasetçilerden biri olacağı kesin gibi. Zafer partisi dengeleri gelecekte değiştirebilir. Söylemleri siyasete farklı bir tarz getirdi.

Kendisini sol tarafta gören bazı solcular, salon solculuğu ile ayakta kalmaya çalışırken bazıları ise halkçılığı, milliyetçiliği, laiklik, devletçilik, cumhuriyetçilik ve en önemlisi olan devrimciliği unutup her telden çalıp oynayan olmuşlar. ABD ve Avrupa köklerinden kopmak zor olsa gerek. Ya Türk milliyetçileri. Darmadağın olmuş, bir merkezi olmayan çok parçalı müthiş siyasi bir güç ama bir türlü güçlerinin farkına varamadılar gittiler. Bürokraside yoklar, kapital birikimleri yok, aş, iş peşine düşmüş, geçmişinin toz pembe anılarıyla yaşarken, kapital sermayeye sahip olanlarda Türk milliyetçiliğini unutmuş, rahatına bakmaktalar.

Ancak, resmî silahlı kadrolarda kendine iş bulabilen Türk milliyetçileri ise ölmek, her zaman cephede en önde olmak onlar için aşka dönüşen bir sevda olmaya devam ediyor. Yirmi yıldır iktidar nimetlerine kadro ve ekonomik olarak sahip olma şansını yakalayan kendi tanımlarıyla milli görüş gömleğini çıkaran islamcılar, Para gördüler, makam sahibi oldular ve bir lokma bir hırka hikayesini unuttular. Allah’ın rızası için gerçekten de İslamı, şartlarına uygun samimi yaşamak yine düşük gelirli oy deposu görülen insanımıza kaldı. Benim bu seçimde dikkatimi çeken, Türkiye’deki tüm farklı düşüncelerin temsil edileceği renkli bir Meclisin bizi bekliyor olacağı. Cumhuriyetin ilk meclisi sanki!

Yeni meclisin kavgacı mı? barışçı mı? uzlaşmacı mı?, menfaatlerinin peşinde koşmayı düşünen mi? Yoksa millet için vatan için mi çalışacağını tahmin etmek zor. Yeni anayasa tartışmalarında ortaya çıkacak üniter yapının ve eyalet sistemi tartışmaları yeni Meclis üyeleri ile çok renkli geçecek. Meclisin, Türklüğü tartışmayan Adalet ve ahlakı önceleyerek yürütecek yeni temsilcilerini herkes gibi ben de merakla bekliyorum. İlk cümlelerdeki sorulara cevabım ise; tarihe bakınca inanıyorum ki bu millet çabuk ikna oluveriyor. Tatlı sözlerin sahiplerine inanmayan kalmıyor gibi!…”