Köşe yazarımız Zeki Baştürk makalesinde;

Her şey satılır mı? Ya da herkes satın alınır mı? Hiç düşündünüz mü? Bir ücret, bir şöhret, bir makam karşılığında satar mısınız oyunuzu, onurunuzu? Satar mısınız ülkenizi, bayrağınızı, geleceğinizi?

Pek çoğunuzun hemen tepki gösterip ” olur mu öyle şey” dediğinizi duyar gibiyim. Doğrusu da budur zaten. İnandığımız değerler vardır: Yurt, bayrak, bağımsızlık, özgürlük gibi değerler en yüce değerlerdir. Namus, onur, yurtseverlik, gelecek gibi kavramlar da önemli değerlerdir. Yaklaşan seçimlerde kullanacağımız oylar da namus gibi, onur gibi önemlidir.

Sorumu yinelemek isterim:Her şey satılır mı? Her şey satın alınır mı? Bu soruların yanıtını aşağıdaki alıntıyı okuduktan sonra yanıtlamanizi isterim.

Yıl 1917. Yer Irak..

İngiliz general, koyunlarını otlatan çobanı uzaktan bir süre izledikten sonra
yanına yaklaşır ve

“Eğer sürüyü koruyan köpeğini öldürürsen sana 100 sterlin vereceğim” der.

Uzun zamandır zor kosullarda yaşayan çoban için büyük paradır bu miktar..

Ancak köpek de çok değerlidir.
Çobanın tek güvendiği, sürüsünü yöneten , her türlü tehlikeye karşı koruyan, hasta olan koyunun başında bile günlerce aç susuz bekleyen,
bir varlıktır köpeği..

Ama önerilen para, 100 sterlin.
İyi para!

Çoban, köpeği yakalayıp generalin önünde keser ve alır parayı.

General;

“Köpeğin derisini yüzersen,
100 sterlin daha veririm” der..

Çoban bu kez düşünmeden,
yüzer deriyi ve alır parayı.

General;

“Köpeği parçalara ayırırsan,
100 sterlin daha” der..

İş raydan çıkmıştır artık.
Ayırır parçalara, alır parayı..

İşi biten general ordan ayrılırken, bu kez öneri çobandan gelir.

“100 sterlin daha verirsen,
köpeğin etinden de yerim..”

General yanıtlar:

“Asla!. Benim amacım, değer verdiklerinize karşı yaklaşımınızı öğrenmekti. Sen para için yoldaşın, yardımcın, her şeyin olan köpeği feda ettin.. Ben ihtiyacım olan şeyi öğrendim.”

Sonra yanındakilere dönüp;

“İnsanlar bu karakterde olduğu sürece korkmayın, her şeyi yaptırabilirsiniz” der.

Parası olup, değeri olmayan insanlar, değeri olup parası olmayan insanların yaşam anlayışını, yaşama bakış açısını değiştirdi..

Artık slogan belli..

“Paranın satın alamayacağı şey yoktur.”

Kişisel çıkarlar için insanların satamayacağı bir değer kalmadı ne yazık ki. Ama az paraya, ama çok paraya..
Kimileyin paraya, kimileyin de makam ve mevkiye satarlar kişiliklerini, onurlarını, özgürlüklerini. ..

Kazanmak için satanlar !
Aslında tum yitirdiklerinin ayırdına varmiyorlar çoğu zaman.. Kimileri de ayırdına vardıkları halde satıyor.

Haktan ve halktan yana görünüp sizden köpeğinizi isteyen çok olacak. Bugünlerde fazlasıyla olduğu gibi.

Ne köpeğinizi satın, ne de başkasının köpeğine göz koyun..

Çünkü değerlerini para için satanlar, sattıkları kişinin köpeği olmaktan, başka işe yaramazlar..

“Paranın açamayacağı kapı yok “diyenler, aslında “para için her şeyi yaparım” diyenlerdir…

Var mıdır böyleleri? Yanıtlarınızı ve yorumlarınızı beklerim.