“Ne çabuk geçti zaman. Ne çabuk büyüdü ayrılıklar. Daha din koşarak gittiğimiz karavandan sonra birbirimize kahraman olduğumuz, gelmeyen mektubun hüznünü, aynı nöbette yıldızlara bakıp umutlarımızı paylaşmamızı, çarşıya çıkışımızdaki coşkumuzu…” Bu satırlar artık yaşı 70’e dayanan Abdülkadir Serbene Ulusoy’a ait. 1971-1973 yıllarında Diyarbakır’da Peygamber Ocağı 7’ci Kolordu Karargahında yaptığı askerlik vazifesinde koğuşunda birlikte omuz omuza çarpıştığı arkadaşlarından, ömrünün sonuna kadar okuyarak anılarını yaşatmak isteyen Ulusoy çarşı izninde aldığı deftere arkadaşlarından bir sayfaya hatıra yazısı yazmalarını ister. Gelin bundan sonrasını Ulusoy’dan dinleyelim.

Öyle bir geçti ki;

Ulusoy; “Bizim vatani görevimizi yaptığımız yıllarda acemilik döneminden başlayarak, kader birliği yaptığımız Mehmetçiklerimizden kendimizle ilgili hatıralarını yazıp paylaşmaları için “Askerin Mektubu” adında ajanda tutulurdu. Her asker bunu yapardı. Aslen Mardin’liyim. 1969’da Mardin Ticaret Lisesini bitirdikten sonra Diyarbakır’da vatani görevimi tamamladım. 50 Mehmet’imle birlikte acısıyla, tatlısıyla, hüznüyle, neşesiyle aynı koğuşta aynı tastan yemeğimizi paylaştık. Onlardan da hatıra olsun diye ajandaya birkaç kelam yazmalarını istedim. 1973’de terhis olduktan sonra Adliye Memuru olarak Mardin’de çalışmaya başladım. 1974’de de Ankara Ticari ve İktisadi İlimler Akademisini kazanınca tayinimi Ankara’ya çıkarttım. O dönem askerlik vazifesini yaptığım arkadaşlarımdan kopmadım. Onlarla olan kardeşliğimi pekiştirmek için ne yapabilirim diye düşünürken anıları kitaplaştırma fikri doğdu. İşte elinizde ki kitap o günlerin hatırası için basıldı. Nasıl geçti zaman isimli hatıra kitabını her arkadaşımıza 1 adet olmak üzere İzmir’de özel olarak 50 adet olarak bastırıp, her birinin memleketine giderek teslim ettim, eski günleri yad ettik. Yılda 1 kez arkadaşlarımızla bir araya birimizin memleketinde bir araya geliyoruz. Bu vesile ile de hayatlarını kaybeden arkadaşlarımıza rahmet diliyorum.” Dedi.